Ποδόσφαιρο Χωρίς Σύνορα | ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Body: 
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του Caio Vilela Futebol Sem Fronteiras: Retratos da bola ao redor do mundo

english português español

Slideshow images and captions by Caio Vilela © 2009 Caio Vilela

.

Σ' όσους και να πάω τόπους
Ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους

Οδυσσέας Ελύτης

.

Δίπλα στο ποδόσφαιρο της μικρής μας οθόνης, του μουντιάλ και των πρωταθλημάτων, των μεγαχορηγών, των ανταγωνισμών, των δισεκατομμυρίων, υπάρχει ένα άλλο ποδόσφαιρο: των παιδιών που παίζουν στις αλάνες, των ανθρώπων που τρέχουν πίσω από μια μπάλα στο δρόμο.

Μια παράλληλη πραγματικότητα: το παιχνίδι.

Μια πραγματικότητα απλή όπου οι κανόνες είναι φτιαχτοί και αποδεκτοί απ' όλους.

Μέσα στο παιχνίδι ο καθένας αφήνει τους πολλαπλούς του ρόλους στην άκρη -επάγγελμα, μόρφωση, κοινωνική τάξη- και γίνεται απλά ένας παίκτης, μονάδα και κομμάτι της ομάδας ταυτόχρονα.

Ακόμα και ο χρόνος αλλάζει: κυλάει όπως όταν ήμασταν παιδιά, τότε που το τέλος του παιχνιδιού ερχόταν με τη δύση του ηλίου, τη δίψα ή την κούραση -και δεν επιβαλλόταν από τους δείκτες του ρολογιού.

Όσο για το χώρο, δεν υπάρχουν σύνορα: είναι η πρώτη διαπίστωση που κάνουμε ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του Caio Vilela "Futebol Sem Fronteiras" (Ποδόσφαιρο Χωρίς Σύνορα).

Ο φωτογράφος ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο -από την Ανταρκτική μέχρι τις ερήμους της Αιγύπτου και από το Έβερεστ μέχρι τις παραλίες της Βραζιλίας- αποτυπώνοντας με το φακό του στιγμιότυπα, μνημεία, ανθρώπους.

Ταξιδεύοντας σίγουρα θα συνάντησε πολύ διαφορετικούς ανθρώπινους χαρακτήρες, πολιτισμούς, τοπία, καιρικές συνθήκες, κώδικες επικοινωνίας. Όμως, υπήρχε πάντα ένα κοινό σημείο αναφοράς: το ποδόσφαιρο.

Το ίδιο παιχνίδι, άλλοι τόποι, άλλοι παίκτες, άλλα μέσα.

Τα γήπεδα: εξωτικές παραλίες, μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού, φτωχογειτονιές, έρημοι, ηφαίστεια, μεγαλουπόλεις. Οι παίκτες: παιδιά, οδοιπόροι, θιβετιανοί μοναχοί, οδηγοί καμήλας ή ελεφάντων, οικογένειες. Τα υλικά: εστίες από δίχτυα σκουπιδιών, ξύλα ή νοητές εστίες, μπάλες επαγγελματικές, ψάθινες, τσουβάλια με κουρέλια.

Οι διαφορές στα μέσα και τα μεγαλειώδη τοπία είναι κάτι που μας κάνει εντύπωση κοιτάζοντας τις εικόνες του βιβλίου και διαβάζοντας τις παρατηρήσεις του Caio Vilela για το χαρακτήρα και τη σημασία του ποδοσφαίρου σε κάθε χώρα.

Όμως, μόλις τα μάτια μας χορτάσουν από τα χρώματα του κόσμου, στη δεύτερη ανάγνωση του βιβλίου, αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι οι ομοιότητες: οι εκφράσεις των προσώπων και οι κινήσεις των σωμάτων μας είναι πολύ οικείες.
Στον χορό των παικτών γύρω από τη μπάλα βρίσκουμε στιγμές από τη δική μας εμπειρία και ξαναζούμε τη χαρά του παιχνιδιού.

Σελίδα με τη σελίδα, η εμπειρία μας ενώνεται με τις φωτογραφίες του βιβλίου και οι εικόνες ζωντανεύουν: ακούμε τις φωνές των παικτών, τα γέλια τους, μυρίζουμε τη σκόνη του δρόμου, ζούμε το λαχάνιασμα στο στήθος.

Και διαπιστώνουμε με χαμόγελο ότι όπου και να βρεθούμε, όσο διαφορετικούς ανθρώπους και να συναντήσουμε, πάντα θα μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους παίζοντας ποδόσφαιρο.

Έτσι, μέσα από το βιβλίο του Caio Vilela "Futebol Sem Fronteiras" (Ποδόσφαιρο χωρίς σύνορα) ανακαλύπτουμε ότι το ποδόσφαιρο του δρόμου -σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο του πράσινου τάπητα και των διαφημίσεων, που κατακερματίζει τον κόσμο σε ομάδες και αναδεύει ιστορικές, πολιτικές και οικονομικές αντιπαλότητες ή δημιουργεί φτιαχτές αντιθέσεις- μπορεί να αποτελέσει ένα κοινό σημείο αναφοράς, επικοινωνίας και κατανόησης.

Μια μπάλα μας ενώνει όλους.