english
Click on any image to view gallery
Τα «υφαντά» της Γιώτας Ανδριάκαινα απαλλαγμένα από την φόρτιση της παράδοσης επαναπροσδιορίζουν τη χρήση του νήματος.
Αναμιγνύουν το παρόν με το παρελθόν της ιστορίας της τέχνης μέσα από έργα του Βελάσκεθ και του Ουίστλερ. Στις συνθέσεις που δημιουργεί, συνδέει την περιπλάνηση με την έννοια του χρόνου.
Διαμέσω της υφαντικής, συνειρμικά δημιουργεί μύθους αντίστασης στην ισχύουσα κοινωνική πραγματικότητα.
Κάπου σημειώνει: “Αν η ζωή ήταν κλωστή, θα ήταν μάλλον τεντωμένη. Κι αν οι σκέψεις ήσαν κουβάρια, θα ήσαν σίγουρα πολύχρωμες”.
Για να δηλώσει τη θεληματική απραξία της υπομονής και την αγωνιστική επιλογή της επιμονής λέει:
“Έπιασα το νήμα της αφήγησης. Εργαλείο μου ένα εύθραυστο, καθημερινό και ταπεινό υλικό -η κλωστή. Αναζήτησα δεσμούς ανάμεσα στον εαυτό και τον άλλον, το παρόν και το παρελθόν, την ιστορία της τέχνης και τις εκβολές στο σήμερα. Επαναλαμβάνοντας, αντιγράφοντας μεγάλα και αγαπημένα έργα, θέλησα να σπουδάσω, να μελετήσω σπιθαμή προς σπιθαμή τον τρόπο της τέχνης.
Η κλωστή τυλίγεται γίνεται κουβάρι, ακολουθεί μια σκέψη- βελονιά ξηλώνεται και πάλι από την αρχή”.