Text by: Modesta Di Paola
...
I am alone and that's all
Osvaldo Licini
In this series of photographs entitled ...Perhaps You Can write to me, the artist Agnese Purgatorio reveals her particular vision on the condition of being illegal. Suspended between the air and water, swaying in the wind, the exhausted illegal immigrant looks towards a horizon cannot get to touch. Left alone with himself he reaches an imaginary place where he turns into the horizon. Between sky and sea, a line contours faces and bodies in black and white. There are women without a name, children without an age, men without a job, a faceless mass. This is what it means to be illegal: to be part of an amorphous mass living in a suspended state, waiting to be recognized and accepted.
There is no time or place in the world that has not suffered from illegal immigration. A condition that has often been silenced, hidden and denied by the authorities yet recognized and denounced by those who have experienced it personally. Among them writers, artists, ordinary people: a community that reminds us of the immensity of the sea.
Left alone with himself, he looks for the point that surrounds the earth.
Vincenzo Agnetti
...
Osvaldo Licini
En esta serie de fotografías titulada …perhaps you can write to me, la artista Agnese Purgatorio nos revela su particular visión de la condición del clandestino. Suspendido entre el aire y el agua, balanceándose en el viento, el clandestino agotado mira hacia un horizonte que no consigue tocar. Dejado solo consigo mismo alcanza un lugar imaginario donde se convierte en el mismo horizonte. Entre el cielo y el mar, una línea esboza cuerpos y rostros en blanco y negro. Hay mujeres sin nombre, niños sin edad, hombres sin una profesión, una masa sin identidad. Esto es el clandestino: parte de una masa amorfa que vive en suspensión, a la espera de ser reconocido y aceptado.
No hay tiempo ni lugar en el mundo que no haya sufrido la condición de clandestinidad. Una condición que a menudo ha sido silenciada, oculta y denegada por las autoridades y sin embargo reconocida y denunciada por aquellos que la han vivido personalmente. Entre ellos escritores, artistas, gente común: una comunidad que nos recuerda a la inmensidad del mar.
Vincenzo Agnetti
...
Io sono solo e questo è tutto
Osvaldo Licini
In questa serie fotografica intitolata …perhaps you can write to me, l’artista Agnese Purgatorio ci mostra la sua personale visione sulla condizione del clandestino. Sospeso tra aria e acqua, oscillando in balia del vento, il clandestino guarda stanco un orizzonte che non tocca. In balia di se stesso, giunge in un luogo immaginario in cui lui stesso diviene orizzonte. Tra cielo e mare, una linea abbozza corpi e volti in bianco e nero. Ci sono donne senza nome, bambini senza d’età, uomini senza una professione, una massa senza identità. Questo è il clandestino: parte di una massa informe che vive in sospensione, che attende d’essere riconosciuto e accettato.
Non c’è tempo o luogo al mondo che non abbia sofferto la condizione del clandestino. Una condizione spesso taciuta, occultata o rinnegata dalle autorità eppure riconosciuta e denunciata da chi l’ha vissuta in prima persona. Tra loro scrittori, artisti, gente comune, una collettività che ricorda l’enormità del mare.
Lasciato in balia di se stesso alla ricerca del punto che circonda la terra
Vincenzo Agnetti
...
Estou só e isso é tudo
Osvaldo Licini
Nesta série de fotografias intitulada …perhaps you can write to me, a artista Agnese Purgatorio nos revela sua visão particular da condição do clandestino. Suspendido entre o ar e a água, balançando ao vento, o clandestino olha cansado um horizonte que não consegue tocar. Deixado só, consigo mesmo, alcança um lugar imaginário, tornando-se parte do horizonte. Entre o céu e o mar, uma linha esboça corpos e rostos em branco e preto. Há mulheres sem nome, crianças sem idade, homens sem uma profissão, uma massa sem identidade. Isto é o clandestino: parte de uma massa amorfa que vive em suspensão, a espera de ser reconhecido e aceito.
Não existe tempo ou lugar no mundo que não tenha sofrido a condição da clandestinidade. Uma condição que muitas vezes foi silenciada, oculta e negada pelas autoridades, mas também reconhecida e denunciada por aqueles que a sentiram na pele. Entre eles escritores, artistas, gente comum: uma comunidade que nos lembra a imensidão do mar.
Deixado só consigo mesmo, busca o ponto que circunda a terra
Vincenzo Agnetti
...
Είμαι μόνος και αυτό είν' όλο
Osvaldo Licini
Στη σειρά φωτογραφιών με τίτλο ...Ίσως να μπορείς να μου γράψεις, η καλλιτέχνιδα Agnese Purgatorio αποκαλύπτει την ιδιαίτερη ματιά της στο θέμα της λαθρομετανάστευσης. Μετέωρος ανάμεσα στον αέρα και το νερό, έρμαιο του ανέμου, ο εξαντλημένος λαθρομετανάστης κοιτάζει προς ένα ορίζοντα που δεν μπορεί να αγγίξει. Παρατημένος στη μοναξιά του φτάνει σε ένα φανταστικό μέρος όπου μετατρέπεται και ο ίδιος σε ορίζοντα. Ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα, μια γραμμή περικλείει τα πρόσωπα και τα σώματα με μαύρο και άσπρο. Υπάρχουν γυναίκες χωρίς όνομα, παιδιά χωρίς ηλικία, άντρες χωρίς δουλειά, μια μάζα χωρίς πρόσωπα. Αυτό σημαίνει να είσαι λαθραίος: να είσαι μέρος μιας άμορφης μάζα που ζει μετέωρη, περιμένοντας να την αναγνωρίσουν και να την αποδεχτούν.
Δεν υπάρχει εποχή ή μέρος στον κόσμο που να μην έχει γνωρίσει τη λαθρομετανάστευση. Μια κατάσταση που συχνά οι αρχές αποσιωπούν, αποκρύπτουν και αρνούνται, όμως παρόλα γνωρίζουν και καταγγέλουν όσοι την έχουν ζήσει προσωπικά. Ανάμεσά τους, συγγραφείς, καλλιτέχνες, απλοί άνθρωποι: μια κοινότητα που μας θυμίζει το απέραντο της θάλασσας.
Παρατημένος μόνος του, ψάχνει το σημείο που περιβάλλει τη γη.
Vincenzo Agnetti