Text by: Lucila Vilela
Click on Images to view Slideshow
Dazzle
The capture of the transitory, through the camera, opens an impossibility of oblivion. The trees, in a pause, look as if they suspend time -distant and decolorized. The fusion of the images provides an imprecise and submerged dialogue. In the movement of the distant look, a sediment of colors and shadows makes itself comfortable, interfering with the memory of the father. Flowers are offered to a worn out image. In a transposition of photographs, Lela Martorano constructs a new landscape where absence turns into presence. The projected leaves onto the faded gray revive images of a put out archive. There's no void, there's accumulation. The artist appropriates the photographs of her father merging them with her projections. Scratched images, absorbed by the action of time, are submitted to a subtle incision. The trees and flowers that live in the photos of the artist are already a part of the past, because the moment when the lens captures the instant the present gets lost, the real turns into an image, and in its turn, memory.
Deslumbramientos
La captura de lo transitorio, a través de la cámara, abre una imposibilidad de olvido. Los árboles, en una pausa, parecen suspender el tiempo - lejano y descolorido. La fusión de las imágenes proporciona un diálogo impreciso y sumergido. En movimiento de mirada distante, un poso de colores y sombras se acomoda, interfiriendo en la memoria del padre. Se ofrecen flores a una imagen gastada. En una transposición de fotografías, Lela Martorano construye un nuevo paisaje donde la ausencia se vuelve presencia. Las hojas proyectadas sobre el gris desvaído retoman imágenes de un archivo apagado. No hay vacío, hay acumulación. La artista se apropia de las fotografías de su padre interfiriendo (en ellas) con proyecciones. Imágenes rascadas, absorbidas por la acción del tiempo, son sometidas a una sutil incisión. Los árboles y flores que habitan las fotografías de la artista ya son también un pasado, pues en el momento en que la lente capta el instante, el presente se pierde, lo real se hace imagen y la imagen, a su vez, memoria.
Deslumbramientos
A captura do transitório, através da câmera, abre uma impossibilidade de esquecimento. As árvores, em uma pausa, parecem suspender o tempo - longe e desbotado. A fusão das imagens proporciona um diálogo impreciso e submerso. Em movimento de olhar distante, um pouso de cores e sombras se acomoda, interferindo na memória do pai. Flores são oferecidas a uma imagem gasta. Em uma transposição de fotografias, Lela Martorano constrói uma nova paisagem onde ausência se torna presença. As folhas projetadas sobre o cinza esmaecido retomam imagens de um arquivo apagado. Não há vazio, há acúmulo. A artista se apropria das fotografias do pai interferindo com projeções. Imagens rasgadas, absorvidas pela ação do tempo, são submetidas a uma sutil incisão. As árvores e flores que habitam as fotografias da artista já são também um passado, pois no momento em que a lente capta o instante, o presente se perde, o real se faz imagem e a imagem, por sua vez, memória.
Abbagliamenti
La cattura di un momento transitorio, attraverso l'obiettivo della machina, rivela un'impossibilità di oblio. Gli alberi, in una pausa, sembrano fermare il tempo - lontano e scolorito. La fusione delle immagini da luogo a un dialogo impreciso e sommerso. Attraverso il movimento di uno sguardo distante, una traccia di ombre e colori si distribuisce, interferendo con la memoria del padre. Si offrono fiori ad un'immagine consumata. In una sovrapposizione di fotografie, Lela Martorano costruisce un nuovo paesaggio nel quale l'assenza si converte in presenza. Le foglie, proiettate su un grigio svanito, riprendono le immagini di un archivio spento. Non c'è vuoto, ma accumulazione. L'artista si appropria delle fotografie del padre intereferendo su di esse con delle proiezioni. Le immagini, assorbite dall'azione del tempo, sono sottoposte a una sottile incisione. Gli alberi e i fiori che abitano le fotografie dell'artista costituiscono già un passato, dato che nel momento in cui la lente coglie l'istante, il presente si perde, la realtà si fa immagine e l'immagine, a sua volta, memoria.
Εκτυφλωτική λάμψη
Η αιχμαλώτιση του παροδικού, μέσα από τη φωτογραφική μηχανή, κάνει την λήθη αδύνατη. Τα δέντρα, σε μια παύση, φαίνονται να αναστέλλουν το χρόνο - μακρινό και ξεθωριασμένο. Η μίξη των εικόνων παρέχει έναν ασαφή και βυθισμένο διάλογο. Στην κίνηση μιας μακρινής ματιάς, βολεύεται ένα ίζημα χρωμάτων και σκιών, που μπλέκεται με τη μνήμη του πατέρα. Προσφέρονται λουλούδια σε μια ξοδεμένη εικόνα. Σε μια αντιμετάθεση φωτογραφιών, η Lela Martorano δημιουργεί ένα νέο τοπίο όπου η απουσία γίνεται παρουσία. Τα φύλλα που προβάλλονται πάνω στο φθαρμένο γκρι ζωντανεύουν εικόνες ενός σβησμένου αρχείου. Δεν υπάρχει κενό, υπάρχει συγκέντρωση. Η καλλιτέχνιδα οικειοποιείται τις φωτογραφίες του πατέρα της αναμειγνύοντάς τες με προβολές. Χαρακωμένες εικόνες, εμποτισμένες από τη δράση του χρόνου, υφίστανται μια ελαφρά τομή. Τα δέντρα και τα λουλούδια που κατοικούν τις φωτογραφίες της καλλιτέχνιδας είναι ήδη ένα παρελθόν, αφού μόλις ο φακός αιχμαλωτίσει τη στιγμή, το παρόν χάνεται, το αληθινό γίνεται εικόνα και η εικόνα, με τη σειρά της, μνήμη.