Text by: Olympia Tsakiridou
CLICK on images or link to view slideshow
Enter a still and claustrophobic space. A choking atmosphere, without air, with an almost metaphysical breeze.
Yet, in this world, ordinary people live, communicate, dream, clash and die. Or maybe not? Vasilis Selimas' paintings call for a sense of doubt.
His heroes are voluptuous and impressive, but at the same time unable to escape their own asphyxiating silhouette, tempting the spectator into a search for the unexpected. The result of this hide-and-seek, though appearing innocent, is a rising feeling of threat. The depicted objects -identifiable pieces of reality and autonomous expressive codes for the artist- fail to offer a point of reference to the spectator and accentuate a feeling of threat with their ambiguity.
Like a cold and neutral onlooker, Vasilis Selimas focuses his painting on subjects like psychological problems, physical disability or deformity, sexual oppression and lack of communication in human relations.
Nevertheless, his dedication to representative tradition doesn't aspire to Realism; reality in his work is suggested only by exceeding its boundaries.
≡ ≡
Χώρος παγωμένος, στατικός, κλειστοφοβικός. Ατμόσφαιρα πνιγηρή, δίχως αέρα, με αύρα σχεδόν μεταφυσική.
Κι όμως σε αυτόν τον κόσμο ζουν, επικοινωνούν, ονειρεύονται, συγκρούονται και πεθαίνουν άνθρωποι συνηθισμένοι και καθημερινοί. 'Η μήπως όχι; Η ζωγραφική του Βασίλη Σελιμά επιτάσσει την αμφιβολία.
Οι ήρωές του, πληθωρικοί και επιβλητικοί, αλλά ταυτόχρονα αδύναμοι να δραπετεύσουν από τα ασφυκτικά τους περιγράμματα, παρασύρουν κάθε φορά το θεατή σε ένα παιχνίδι αναζήτησης του κρυμμένου αινίγματος, της έκπληξης. Η έκβαση όμως του παιχνιδιού, παρά τη φαινομενική του αθωότητα, διαγράφεται έντονα απειλητική. Τα αντικείμενα που πλαισιώνουν την ανθρώπινη δράση -αναγνωρίσιμα σπαράγματα της πραγματικότητας και αυτόνομοι εκφραστικοί κώδικες για τον ίδιο τον καλλιτέχνη-όχι μόνο δεν προσφέρουν σημείο στήριξης στο θεατή, αλλά και επιτείνουν με την αμφισημία τους το αίσθημα της απειλής.
Με το ψυχρό και ουδέτερο βλέμμα του παρατηρητή ο Βασίλης Σελιμάς συγκεντρώνει στην εικονογραφία του θέματα σχετικά με την ψυχική στέρηση, τη σωματική αναπηρία ή δυσμορφία, την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και την αδιέξοδη επικοινωνία που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ωστόσο, η προσήλωση του στην παραστατική παράδοση, κάθε άλλο παρά επιδιώκει το Ρεαλισμό, καθώς η πραγματικότητα στο έργο του καλλιτέχνη υποδηλώνεται μόνο μέσω της υπέρβασής της.