Text by: Marisa Gomez
Click on images or link to view slideshow
LA MIRADA INQUIETA
Una poética de lo posible
�
La obra de Gerardo San Martín transita entre el dibujo y la pintura, la fotografía y la poesía. Es en este cruce de caminos donde se sitúa esta pequeña selección de su serie La Mirada Inquieta, en la que el artista reinterpreta sus propias fotografías introduciendo- a través del dibujo- la presencia en la ausencia.
Sus figuras, meras sombras entre lo humano y lo fantasmagórico- sin rasgos, sin expresión, pero llenas, a veces, de corporeidad - transforman el espacio en lugar. Siluetas que, aunque a veces se relacionan entre sí, transmiten una profunda soledad. Con ellas, lo intemporal -casi eterno- de la imagen fotográfica adquiere un carácter de instante único a través de la presencia y el movimiento.
El mundo real se transforma en onírico; el vacío, en condición de posibilidad. Esa mirada inquieta del artista - casi como un juego, podría pensarse que a veces con cierta ironía- convierte la potencia en acto, hace visible lo posible, amplía los límites de la realidad y se contagia a quien observa. Se convierte así en una mirada inquietante... tan inquietante como las figuras, su presencia y la propia mirada de éstas .
Imágenes que revelan lo que podríamos llamar -parafraseando a Virilio- una estética de la aparición; un juego entre lo real y lo imaginario, una inquietante y sobrecogedora... poética de lo posible.
THE RESTLESS LOOK
A poetic of the possible
Gerardo San Martín's work moves from drawing to painting, from photography to poetry. It is in this crossroad where you'll find this small selection from his series The Restless Look, where the artist reinterprets his own photographs by introducing -through drawing- presence into absence.
His figures, mere shadows between the human and the phantasmagoric -without features, without expression, but, sometimes full of corporeity- transform space into place. Silhouettes that, despite being at times related to each other, transmit a profound solitude. With them, the timeless -almost eternal- photographic image acquires the character of a unique instant through the presence and the movement.
The real world becomes oneiric; the void, a condition of possibility. This restless look of the artist -almost playful, one could think that at times it involves some certain irony- turns potency into act, makes possibility visible, amplifies the limits of reality and infects the observer. It thus becomes a restless look... as restless as the figures, their presence and the look of them itself.
Images that reveal this thing that we could call -paraphrasing Virilo- an aesthetic of the apparition; a toy between the real and the imaginary, a restless and startling... poetic of the possible.
Η ΑΝΗΣΥΧΗ ΜΑΤΙΑ
Μια ποιητική του πιθανού
�
Το έργο του Gerardo San Martín πηγαίνει από το σχέδιο στη ζωγραφική, από τη φωτογραφία στην ποίηση. Είναι σε αυτό το σταυροδρόμι που βρίσκεται αυτή η μικρή επιλογή της σειράς του Η Aνήσυχη Mατιά, στην οποία ο καλλιτέχνης επανερμηνεύει τις ίδιες του τις φωτογραφίες εισάγοντας -μέσω του σχεδίου- την παρουσία στην απουσία.
Οι φιγούρες του, απλές σκιές ανάμεσα στο ανθρώπινο και το φαντασμαγορικό - χωρίς χαρακτηριστικά, χωρίς έκφραση, αλλά γεμάτες σωματικότητα κάποιες φορές- μεταβάλλουν το χώρο σε τόπο. Μορφές που, αν και κάποιες φορές επικοινωνούν μεταξύ τους, εκπέμπουν μια βαθιά μοναξιά. Με αυτές το άχρονο -σχεδόν αιώνιο- της φωτογραφικής εικόνας αποκτά ένα μοναδικό στιγμιαίο χαρακτήρα μέσα από την παρουσία και την κίνηση.
Ο πραγματικός κόσμος μεταβάλλεται σε ονειρικό· το κενό, σε συνθήκη δυνατότητας. Αυτή η ανήσυχη ματιά του καλλιτέχνη -σχεδόν σαν παιχνίδι, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι περιέχει και μια κάποια ειρωνεία- μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πράξη, κάνει ορατό το πιθανό, διευρύνει τα όρια της πραγματικότητας και μολύνει αυτόν που το παρατηρεί. Έτσι μεταβάλλεται σε μια ανήσυχη ματιά... τόσο ανήσυχη όσο οι μορφές, η παρουσία τους και η ίδια η ματιά τους.
Εικόνες που αποκαλύπτουν αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε -παραφράζοντας το Virilio- μια αισθητική της εμφάνισης· ένα παιχνίδι ανάμεσα στο αληθινό και το φανταστικό, μια ανησυχητική και αναπάντεχη... ποιητική του πιθανού.