Text by: Lucila Vilela
Bio | +
Loaded Dice >> click on images / link to view slideshow
¿le pregunto al azar
acaso porque sé
que el azar no responde?
Mario Benedetti
Aιών παις εστί παίζων πεσσευων
Ηράκλειτος
Loaded Dice
�
The object-poems of Cláudio Trindade involve uncertainty and attention to the instant. Reminder of Brossa, allusion a Mallarmé, Claudio’s dice, however, are never cast. On the contrary, he seeks control in his works, the control of chance, by contemplating and placing it meticulously where it was supposed to be. In an act of apprehension – not without some irony – the artist tries to examine chance. Luck, game, despite numerous calculations of probability, entail a doubtful result. Playing with luck would be in other words a way of casting a decision onto something else. Onto what? It doesn’t matter – in the mysterious game of probabilities. In this way Cláudio Trindade reverses the game, he holds his dice back, controls his game, examines, articulates, exerts pressure. Holding the movement of the dice back is a way of cancelling their function. Casting the dice could only be possible in “work of an emergency”. But this means we’d have to break the glass in a brutal manner. The emergency die is waiting calm and still to be released. Waiting for a moment of a soul affliction, with no turning back and no replies, to be cast all in a second – an uncertain possibility.
Dados Trucados
Se supone, en los poemas-objeto de Cláudio Trindade, una incertidumbre y una atención al instante. Memoria de Brossa, alusión a Mallarmé, los dados de Cláudio, sin embargo, no son lanzados. Al contrario, existe una intención de control en sus obras, un control del azar, pensado y colocado meticulosamente en su debido lugar. En un acto de aprehensión – no sin ironía – el artista intenta examinar la casualidad. El azar, el juego, a pesar de numerosos cálculos de probabilidad, conllevan un resultado dudoso. Jugar al azar seria entonces una manera de suplir una decisión lanzando al otro. ¿A quien? no importa – al misterioso juego de probabilidades. De esta manera, Cláudio Trindade juega al revés, detiene sus dados, controla su juego, examina, articula, prensa. Detener el movimiento de dados es como anular su función. Lanzar los dados entonces solo seria posible en una obra - emergencia. Pero para eso, tendríamos que romper el vidrio de manera brutal. El dado de emergencia espera calmado y reposado en su solución. Espera un estado de alma afligido, sin salida ni respuestas, de hecho, lanzando todo a un instante - incierta casualidad.
Roubo de dados
Se supõe nos poemas-objetos de Cláudio Trindade uma incerteza e uma atenção ao instante. Memória de Brossa, alusão a Mallarmé, os dados de Claudio, no entanto, não são lançados. Ao contrário, existe uma intenção de controle em suas obras, um controle da sorte, pensada e colocada devidamente em seu lugar. Em uma vontade de apreensão – não sem ironia – o artista tenta examinar o acaso. A sorte, o jogo, apesar de inúmeros cálculos de probabilidade, sustentam um resultado duvidoso. Lançar ao azar seria então uma maneira de suprir uma decisão jogando ao outro. A quem? não importa – ao misterioso jogo de probabilidades. Desta maneira, Cláudio Trindade joga no sentido contrario, detém seus dados, controla seu jogo, examina, articula, prensa. Tirar o movimento dos dados é como anular sua função. Lançar os dados então só seria possível em uma obra – emergência. Mas para isso, teríamos que quebrar o vidro de forma brutal. O dado de emergência espera calmo e repousado em sua solução, espera um estado de alma aflito, sem saída nem respostas, de fato jogando tudo a um instante – incerto acaso.
Στημένη ζαριά
Στα αντικείμενα-ποιήματα του Cláudio Trindade αιωρείται μια ασάφεια και μια έμφαση στο στιγμιαίο. Υπόμνηση του Brossa, απήχηση του Mallarmé, o Cláudio ποτέ δε ρίχνει τα ζάρια του. Το αντίθετο, ο καλλιτέχνης επιδιώκει να έχει τον έλεγχο στα έργα του, τον έλεγχο του τυχαίου, τοποθετώντας τον με περίσκεψη και σχολαστικότητα στην πρέπουσα θέση του. Με σκοπό την κατανόηση – όχι δίχως κάποια ειρωνεία – ο καλλιτέχνης προσπαθεί να διερευνήσει το τυχαίο. Η τύχη, το παιχνίδι, παρά τους πολυάριθμους υπολογισμούς των πιθανοτήτων, περιέχουν ένα αβέβαιο αποτέλεσμα. Το να δοκιμάσεις την τύχη σου θα ήταν σαν να ρίχνεις την απόφαση κάπου αλλού. Πού; Δεν έχει σημασία – στο μυστηριώδες παιχνίδι των πιθανοτήτων. Με αυτό τον τρόπο ο Cláudio Trindade αντιστρέφει το παιχνίδι, συγκρατεί τα ζάρια του, ελέγχει το παιχνίδι του, εξετάζει, αρθρώνει, ασκεί πίεση. Το να σταματήσεις την κίνηση του ζαριού είναι ένας τρόπος να ακυρώσεις τη λειτουργία τους. Μπορείς να τα ρίξεις μόνο σε «έργο εκτάκτου ανάγκης». Όμως αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να σπάσουμε το γυαλί με βία. Το ζάρι για ώρα εκτάκτου ανάγκης περιμένει ήρεμο και ακίνητο να ελευθερωθεί. Περιμένει μια στιγμή ψυχικής ταραχής, χωρίς επιστροφή και χωρίς απαντήσεις, για να ριχτεί σε μια στιγμή – μια απίθανη προοπτική.