Text by: Marisa Gómez
Click on any image to view gallery
Abstract spaces for the senseless
The work of Diego Mallo - a Barcelona-based artist and illustrator - passes through drawing, photo-ilustration and visual poetry to explore the paradoxes of contemporary everyday life. The contradictions enclosed by feelings, identity or power relationships are visually embodied in vague, fragile and fragmented characters. At the same time, they are the involuntary victims of a perverse system that seems to numb them. Through these characters, not only naturalist but also absurd - often located on a white background, lacking space-time references- Mallo builds stories without narrative, which are however legible thanks to the gesture and the sharp irony. In his work, dualities such as real-unreal, truth-trick, inside-outside, mass-emptiness, complete-incomplete, defined-vague, concrete-abstract or humor-anguish, coexist and overlap with the same ambiguity and tension as in everyday life.
His series of drawings Baugespanne fit within this aesthetic and conceptual universe. A Baugespann is an ephemeral structure used in Switzerland to demarcate the potential space that an architectural construction shall occupy. It consists of a series of poles, held in place with legs or wires and often ended up in angular slats. This system enables to visualize the profile of the building - especially its height - and to assess its impact on the environment, allowing the neighbours to approve or to reject the final construction project.
In 2013, during a residence in Zurich, Diego Mallo discovered these structures as tools for a direct democracy system that populate and shape the everyday landscape of the Swiss. But also, and above all, as symbolic tools that he could seize to develop his own artistic research. Thus, the Baugespann becomes a metaphor for different tensions: on one hand, the tension generated between the specificity of the object itself - the pole - and the virtual/unreal space that it demarcates; on the other hand, the tension that merges between its ability to define reality in quantitative terms - scale, height, volume, size, status - and its futility in defining its qualities.
For Mallo, these tensions are the thread that reveals more universal contradictions; an entrance for absurdity and nonsense, in which he is so interested. Thus, in Baugespanne, this architectural element becomes an axis around which characters, gestures, objects and situations are arranged. The resulting visual effect finds a perfect balance between concretion and abstraction; it is as direct and iconic as absurd; as cryptic as revealing. The characters (or their suggested presence) - that sometimes appropriate the virtual space generated by Baugespann, sometimes are trapped in it or that are simply there - seem to fight against the measuring stick that defines the human scale. But they also seem to subvert its qualitative sense. Each scene of Baugespanne resizes the spatial scale, but also refers to the quality - perhaps moral, emotional, mental or social - to which these characters, like all of us, are subject and with which they must face themselves.
Espacios abstractos para el sinsentido
El trabajo de Diego Mallo - artista e ilustrador afincado en Barcelona - transita entre el dibujo, la fotoilustración y la poesía visual para explorar las paradojas de la vida cotidiana contemporánea. Las contradicciones que encierran los sentimientos, la identidad o las relaciones de poder se encarnan visualmente en personajes indefinidos, frágiles y fragmentados. Ellos son, al mismo tiempo, las víctimas involuntarias de un sistema perverso que parece anestesiarlos. A través de estos personajes tan naturalistas como absurdos - a menudo situados sobre un fondo blanco, carente de referentes espacio-temporales - Mallo construye relatos sin narrativa que, sin embargo, se hacen descifrables gracias al gesto y a una ironía aguda. Dualidades como real-irreal, verdad-engaño, interior-exterior, masa-vacío, completo-incompleto, definido-indefinido, concreto-abstracto o humor-angustia, conviven y se superponen en su trabajo con la misma ambigüedad y tensión con que lo hacen en la vida cotidiana.
En este universo estético y conceptual se inscribe su serie de dibujos Baugespanne. Un Baugespann es una estructura efímera utilizada en Suiza para delimitar el espacio potencial que ocupará una construcción arquitectónica. Consiste en una serie de pértigas que se sostienen con patas o cables y que suelen terminar en listones angulares. Con ellas es posible previsualizar el perfil de un edificio - especialmente su altura - y valorar su impacto sobre el entorno, permitiendo a los vecinos aprobar o rechazar el proyecto de construcción definitivo.
Durante una residencia en Zurich en 2013, Diego Mallo descubrió estas estructuras como herramientas de un sistema de democracia directa que pueblan y modelan el paisaje cotidiano de los suizos. Pero también, y sobre todo, como herramientas simbólicas de las que apropiarse para desarrollar sus propias investigaciones artísticas. Así, el Baugespann se convierte para él en metáfora de una serie de tensiones: por un lado, la que se genera entre la concreción del propio objeto - la pértiga - y el espacio virtual/irreal que delimita; por otro, la que se da entre su capacidad de definir la realidad en términos cuantitativos - escala, altura, volumen, dimensión, estatus - y su inutilidad a la hora de definir sus cualidades.
Estos puntos de tensión son para Mallo el hilo del que tirar para revelar contradicciones más universales; la puerta de entrada a lo absurdo y el sinsentido que tanto le interesan. Así, en Baugespanne, sitúa este elemento arquitectónico como eje alrededor del que gravitan personajes, gestos, objetos y situaciones, consiguiendo un efecto visual concreto y abstracto a partes iguales; tan directo e icónico como absurdo; tan críptico como revelador. Sus personajes (o su presencia sugerida) - a veces apropiándose del espacio virtual que genera el Baugespann, a veces atrapados en él o simplemente ocupándolo - parecen luchar contra la vara de medir que define la escala humana. Pero también parecen subvertir su sentido cualitativo. Cada escena de Baugespanne redimensiona la escala espacial, pero también nos remite a la cualidad - tal vez moral, emocional, psíquica o social - a la que estos personajes, como todos nosotros, están sujetos y con la que deben confrontase a sí mismos.
Espaços abstratos para o sem-sentido
O trabalho de Diego Mallo - artista e ilustrador residente em Barcelona - transita entre o desenho, a foto-ilustração e a poesia visual para explorar os paradoxos da vida cotidiana contemporânea. As contradições que encerram os sentimentos, a identidade ou as relações de poder se encarnam visualmente em personagens indefinidos, frágeis e fragmentados. Eles são, ao mesmo tempo, as vítimas involuntárias de um sistema perverso que parece anestesiá-los. Através destes personagens tão naturalistas como absurdos – em geral situados sobre um fundo branco, carente de referentes espaço-temporais - Mallo constrói relatos sem narrativa que, no entanto, tornam-se decifráveis graças ao gesto e à uma ironia aguda. Dualidades como real-irreal, verdade-engano, interior-exterior, massa-vazio, completo-incompleto, definido-indefinido, concreto-abstrato ou humor-angústia, convivem e se sobrepõem em seu trabalho com a mesma ambigüidade e tensão da vida cotidiana.
É neste universo estético e conceitual que se inscreve sua série de desenhos Baugespanne. Um Baugespann é uma estrutura efêmera utilizada na Suíça para delimitar o espaço potencial que ocupará uma construção arquitetônica. Consiste em uma série de varas que se sustentam com pés ou cabos e que costumam terminar em barras angulares. Com elas é possível pré-visualizar o perfil de um edifício - especialmente sua altura - e valorizar seu impacto sobre o entorno, permitindo aos vizinhos aprovarem ou reprovarem o projeto de construção definitivo.
Durante uma residência em Zurich em 2013, Diego Mallo descobriu estas estruturas como ferramentas de um sistema de democracia direta que povoam e modelam a paisagem cotidiana dos suíços. Mas também, e sobretudo, como ferramentas simbólicas das que se apropria para desenvolver suas próprias pesquisas artísticas. Assim, o Baugespann se converte para ele em metáfora de uma série de tensões: por um lado, a que se gera entre a concreção do próprio objeto - a vara - e o espaço virtual/irreal que delimita; por outro, a que se dá entre sua capacidade de definir a realidade em termos quantitativos - escala, altura, volume, dimensão, status - e sua inutilidade na hora de definir suas qualidades.
Estes pontos de tensão são para Mallo o fio da meada para revelar contradições mais universais; a porta de entrada ao absurdo e o sem-sentido que tanto lhe interessam. Assim, em Baugespanne, situa este elemento arquitetônico como o eixo em que gravitam personagens ao seu redor, gestos, objetos e situações, conseguindo um efeito visual concreto e abstrato em partes iguais; tão direto e icônico como absurdo; tão crítico como revelador. Seus personagens (ou sua presença sugerida) - as vezes apropriando-se do espaço virtual que gera no Baugespann, as vezes preso nele ou simplesmente ocupando - parecem lutar contra a vara de medir que define a escala humana. Mas também parecem subverter seu sentido qualitativo. Cada cena de Baugespanne redimensiona a escala espacial, mas também nos remete à qualidade - talvez moral, emocional, psíquica ou social - com que estes personagens, como todos nós, estão sujeitos e com a que devem confrontar-se a si mesmos.
Spazi astratti per il nonsense
Il lavoro di Diego Mallo - artista e illustratore che vive a Barcellona - si muove tra disegno, foto-illustrazione e poesia visiva per esplorare i paradossi della vita quotidiana contemporanea. Le contraddizioni intrinseche dei sentimenti, l’identità e le relazioni di potere si materializzano visivamente in personaggi indefiniti, fragili e frammentati. Essi sono allo stesso tempo, le vittime inconsapevoli di un sistema perverso che sembra intorpidirli. Attraverso questi personaggi tanto naturali quanto assurdi - spesso situati su uno sfondo bianco, privo di riferimenti spazio-temporali - Mallo costruisce racconti senza narrativa che però diventano decifrabili attraverso il gesto e un'ironia acuta. Dualità come reale-irreale, verità-inganno, interno-esterno, massa-vuoto, completo-incompleto, definito-indefinito, concreto-astratto o umore-angustia convivono e si sovrappongono nel suo lavoro con la stessa ambiguità e tensione con cui sono presenti nella vita di tutti i giorni.
In questo universo estetico e concettuale si immette la sua serie di disegni Baugespanne. Un Baugespann è una struttura effimera utilizzata in Svizzera per delimitare lo spazio potenziale che occuperà una costruzione architettonica. Si compone di una serie di aste che si sostengono attraverso gambe o cavi e che di solito finiscono con travi ad angolo. Attraverso questa struttura è possibile vedere in anteprima il muro di un edificio - in particolare la sua altezza - e valutare il suo impatto sull'ambiente, permettendo ai vicini di approvare o respingere il progetto di costruzione finale.
Nel corso di una residenza a Zurigo nel 2013, Diego Mallo scoprì queste strutture come strumenti per un sistema di democrazia diretta che popolano e modellano il paesaggio quotidiano degli svizzeri; ma anche, e soprattutto, come strumenti simbolici dei quali appropriarsi per sviluppare la propria ricerca artistica. Così il Baugespann diventa per lui una metafora per una serie di tensioni: da un lato, quella che si genera tra la realizzazione dell'oggetto stesso – l’asta - e lo spazio virtuale/irreale che delimita; dall'altro, quella tra la sua capacità di definire la realtà in termini quantitativi - scala, altezza, volume, dimensione, stato - e la sua inutilità nel momento di definire le sue qualità.
Questi punti di tensione costituiscono, per Mallo, il filo conduttore per rivelare le contraddizioni più universali; la porta d’accesso all'assurdo e al nonsense che gli interessano. Così, in Baugespanne, colloca questo elemento architettonico come l'asse attorno al quale gravitano personaggi, gesti, oggetti e situazioni, raggiungendo un effetto visivo allo stesso tempo concreto e astratto; così diretto e iconico quanto assurdo; tanto criptico quanto rivelatore. I suoi personaggi (o la loro presenza suggerita) - a volte appropriandosi dello spazio virtuale che genera il Baugespann, a volte intrappolati in esso o semplicemente occupandolo - sembrano lottare contro il metro che definisce la scala umana, ma sembrano anche sovvertire il suo senso qualitativo. Ogni scena di Baugespanne ridimensiona la scala spaziale, ma ci ricorda anche la qualità - forse morale, emotiva, mentale o sociale – alla quale questi personaggi, come tutti noi, sono soggetti e con la quale devono confrontarsi.
Αφηρημένοι χώροι για το ασυνάρτητο
Το έργο του Diego Mallo –ενός καλλιτέχνη και εικονογράφου που εδρεύει στη Βαρκελώνη- περνάει μέσα από την ζωγραφική, την εικονογράφηση και την εικαστική ποίηση, ώστε να εξερευνήσει τα παράδοξα της σύγχρονης καθημερινής ζωής. Οι αντιφάσεις που ενέχονται στα συναισθήματα, στην ταυτότητα ή στις δυναμικές σχέσεις ενσωματώνονται εικαστικά σε ασαφείς, εύθραυστους χαρακτήρες. Την ίδια στιγμή γίνονται χωρίς τη θέλησή τους θύματα ενός διαπεραστικού συστήματος που τους μουδιάζει. Μέσα από αυτούς τους χαρακτήρες, παραστατικούς και παράλογους, συχνά σε ένα αφηρημένο φόντο απ’ όπου απουσιάζουν οι αναφορές χώρου και χρόνου, ο Mallo χτίζει ιστορίες χωρίς αφηγηματικότητα, που διαβάζονται χάρη στην χειρονομία και στην οξεία ειρωνεία. Στο έργο του, δίπολα όπως πραγματικό και μη, αλήθεια και απάτη, εσωτερικό και εξωτερικό, μαζικό και άδειο, ολοκληρωμένο και ανολοκλήρωτο, σαφές και ασαφές, συγκεκριμένο και αφηρημένο ή φαιδρό και αγωνιώδες συνυπάρχουν με την ίδια τάση όπως στην καθημερινή ζωή.
Η σειρά των σχεδίων Baugespanne ταιριάζει σε αυτό το αισθητικό και εννοιολογικό σύμπαν. Το Baugespann είναι μια εφήμερη δομή που χρησιμοποιείται στην Ελβετία για να οριοθετήσει το χώρο που πρόκειται να καταλάβει μια αρχιτεκτονική κατασκευή. Αποτελείται από μια σειρά ράβδων, που συγκρατούνται με «πόδια» ή σύρματα και συχνά απολήγουν σε γωνιώδη πηχάκια. Αυτό το σύστημα βοηθάει να απεικονίσει το προφίλ του κτιρίου - ιδιαίτερα το ύψος του - και να αξιολογήσει τις επιπτώσεις του στο γύρω χώρο, επιτρέποντας στους κατοίκους της περιοχής να εγκρίνουν ή να απορρίψουν την τελική κατασκευή του έργου.
Το 2013, κατά τη διάρκεια παραμονής του στη Ζυρίχη, ο Diego Mallo ανακάλυψε αυτές τις δομές ως εργαλεία για ένα σύστημα άμεσης δημοκρατίας που κατοικούν και διαμορφώνουν τον καθημερινό χώρο των Ελβετών. Αλλά, επίσης, και πάνω απ’ όλα, ως συμβολικά εργαλεία που θα μπορούσε να αξιοποιήσει για να αναπτύξει τη δική του καλλιτεχνική έρευνα. Έτσι, το Baugespann γίνεται μια αλληγορία για διαφορετικές τάσεις: από τη μία πλευρά, η ένταση που δημιουργείται μεταξύ της ιδιαιτερότητας του ίδιου του αντικειμένου – της ράβδου - και του εικονικού/μη πραγματικού χώρου που οριοθετεί. Από την άλλη πλευρά, η ένταση που συγκεντρώνεται μεταξύ της ικανότητας του να καθορίσει την πραγματικότητα σε ποσοτικούς όρους – την κλίμακα, το ύψος, τον όγκο, το μέγεθος, την κατάσταση – και η ματαιότητα του εγχειρήματος.
Για Mallo, οι εντάσεις αυτές είναι το νήμα που αποκαλύπτει πιο καθολικές αντιφάσεις· μια είσοδος στον παραλογισμό και το ασυνάρτητο, το οποίο τον ενδιαφέρει τόσο πολύ. Έτσι, στο Baugespanne, αυτό το αρχιτεκτονικό στοιχείο γίνεται ένας άξονας γύρω από τον οποίο τοποθετούνται οι χαρακτήρες, οι χειρονομίες, τα αντικείμενα και οι καταστάσεις. Το οπτικό αποτέλεσμα βρίσκει την τέλεια ισορροπία μεταξύ συγκεκριμένου και αφηρημένου, είναι τόσο εικονικό όσο και παράλογο, τόσο κρυπτικό όσο και αποκαλυπτικό. Οι χαρακτήρες (ή η υπόνοια της παρουσίας τους) κάποιες φορές καταλανβάνουν τον εικονικό χώρο που δημιουργούνε τα Baugespann, και κάποιες φορές έχουν παγιδευτεί σε αυτό ή είναι απλά εκεί - φαίνεται πολεμάνε με τη ράβδο μέτρησης που καθορίζει την ανθρώπινη κλίμακα. Αλλά, επίσης, φαίνεται να ανατρέπουν την ποιοτική διάστασή του. Κάθε σκηνή του Baugespanne αλλάζει το μέγεθος της χωρικής κλίμακας αλλά επίσης αναφέρεται στην ποιότητα - ίσως ηθική, συναισθηματική, ψυχική ή κοινωνική – στην οποία οι χαρακτήρες αυτοί, όπως όλοι μας, υπόκεινται και με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι.