bio
Text by: Modesta Di Paola
Click on any image to view gallery.
.
Earth, despite its name, is a world made of water, with the three-quarters of its surface belonging to the wet element. The sea that separates us from other countries, peoples and cultures, has long been presented in literature as a place of "restlessness", the unrest that embodies the spirit of enterprise, the desire for the unknown and the travel to discover it. Thinking about the oceans, we imagine a body of water with an immense and unknown surface. It could be for this reason that restlessness is also a symbol of frustration, hope and eradication that is also related to the phenomena of migration, exile and escape by sea.
For the artist Andrea Frank oceans are another kind of concern. "Ports and Ships" (2004-2008) is a photographic project documenting the presence of large cargo ships in the ports of some cities of the world, including Venice, Rotterdam, Athens, Marseille, Barcelona, Miami, New York, Boston, Singapore, Laem Chabang and Saigon. The analytical eye of the lens of her camera is focused on the poetic and nostalgic element of these great beasts that inhabit the seas of the world, huge containers of various desires produced by contemporary capitalism. Worn out by time and weather, these giants of the sea commerce hold the power to manage our desires for all kinds of objects and needs. Overall, the global market develops into a neutral space that connects the continents. However, this neutrality is revealed as the main way for commerce, with its rules and sophisticated techniques of asset management.
The concern expressed by Andrea Frank is therefore the concern for money, which, during the wave of globalization of the 20th century has led to the remodeling of the ports of the big cities that are close to on the sea. These large vessels radiate a multifaceted beauty and yet, together with the ports that provide the stop for rest after sailing, remind us of our insatiable and ever increasing appetite to receive, send and consume.
···
La Tierra, aunque lleve este nombre, es un mundo acuático en el que tres cuartas partes de su superficie pertenecen al elemento húmedo. El mar que nos separa de otros países, poblaciones y culturas, por mucho tiempo se ha promocionado en la literatura como el lugar de la “restlessness”, es decir la inquietud que encarna el espíritu de empresa, el deseo por lo desconocido y el viaje para descubrir. Pensando en los océanos imaginamos un cuerpo de agua cuya superficie parece inmenso y desconocido. Será por esta razón que la inquietud es también un símbolo de frustración, de vaga esperanza y de la erradicación que a menudo se involucra con los fenómenos de la emigración, del exilio y de la huida por mar.
Para la artista Andrea Frank los océanos son también otro tipo de inquietud. “Ports and Ships” (2004-2008) es un proyecto fotográfico que documenta la presencia de grandes naves de transporte de mercancías en los puertos de algunas ciudades del mundo, como Venecia, Rotterdam, Atenas, Marsella, Barcelona, Miami, Nueva York, Boston, Singapur, Laem Chabang y Saigón. El ojo analítico de la lente de su cámara se ha enfocado en el elemento poético y nostálgico de estas grandes bestias que habitan los mares del mundo: enormes contenedores de varios deseos producidos por el capitalismo contemporáneo. Gastados por el tiempo y el clima, estos gigantes del comercio por mar detentan el poder de gestionar nuestros deseos por todo tipo de objetos y necesidades. En general el mercado material global se desarrolla en lo que aparentemente es un espacio neutro que conecta los continentes. Sin embargo, esta neutralidad se revela como la principal vía para los comercios, con sus reglas y sus sofisticadas técnicas de gestión de los bienes.
La inquietud denunciada por Andrea Frank es por tanto la inquietud del dinero, la misma que durante la ola de la globalización del siglo XX ha llevado a la remodelación de los puertos de las grandes ciudades que dan al mar. Estos grandes barcos irradian una belleza multiforme y sin embargo, junto con los puertos que son la demora para su reposo después de la navegación, nos recuerdan nuestro insaciable y cada vez mayor apetito de recibir, enviar y consumir.
···
Il pianeta terra è un Waterworld in cui i tre quarti della sua superficie acquatica ci separano da altri territori, popoli e culture. Nel rivolgerci agli oceani immaginiamo una massa d’acqua la cui superficie sembra immensa, ignota. Nella letteratura il mare è decantato come il luogo della “restlessness”, ovvero dell’irrequietezza che riassume in sé lo spirito di impresa, della scoperta del viaggio, del desiderio dell’ignoto. Esso è anche lo scenario dell’irrequietezza come simbolo della frustrazione, della vaga speranza e dello sradicamento criminale che spesso accompagnano l’emigrazione, l’esilio e la fuga per mare.
Per l’artista Andrea Frank gli oceani sono la metafora di un’altra irrequietezza. “Ports and Ships” (2004-2008) è un progetto fotografico che documenta la presenza delle grandi navi da trasporto merci nei porti di alcune città del mondo, tra cui quelli di Venezia, Rotterdam, Atene, Marsiglia, Barcellona, Miami, New York, Boston, Singapore, Laem Chabang e Saigon. L’occhio analitico del suo obiettivo fotografico si è soffermato a captare l’elemento poetico e nostalgico di queste grandi bestie che attraversano i mari del mondo. Logorati dal tempo e dalle intemperie, questi enormi vascelli del commercio contengono il nostro desiderio per il consumo, per le cose, per gli oggetti prodotti dal capitalismo contemporaneo. Il mercato materiale globale si svolge principalmente in quello che apparentemente è uno spazio neutro che collega tra di loro i continenti, ma che in realtà è una gigantesca via per i commerci, governata da regole e sofisticate tecniche di gestione della fortuna.
L’irrequietezza denunciata da Andrea Frank è dunque quella del denaro, la stessa che durante l’ondata della globalizzazione ha imposto una rimodellazione dei porti delle grandi città che si affacciano sul mare. Queste grandi navi che irradiando una multiforme bellezza e i porti, domicilio del loro riposo dopo la navigazione, ci ricordano il nostro crescente appetito per ricevere, inviare e consumare.
···
A Terra, embora leve este nome, é um mundo aquático em que três quartos de superfície são úmidas. Pensando nos oceanos imaginamos um corpo de água cuja superfície parece imensa e desconhecida. O mar que nos separa de outros países, povoados e culturas, por muito tempo foi abordado na literatura como o lugar da “restlessness”, ou seja, a inquietação que encarna o espírito de empresa, o desejo pelo desconhecido e a viagem de descobertas. Além da visão poética, o mar é também símbolo de frustração, de vaga esperança e de erradicação que, muitas vezes, se envolvem com os fenômenos de emigração, exílio e fuga.
Para a artista Andrea Frank, os oceanos representam outra inquietação. “Ports and Ships” (2004-2008) é um projeto fotográfico que documenta a presença de grandes navios de transporte de mercadorias nos portos de algumas cidades do mundo, como Veneza, Rotterdam, Atenas, Marselle, Barcelona, Miami, Nova York, Boston, Singapura, Laem Chabang e Saigón. O olho analítico da lente de sua câmera enfoca o elemento poético e nostálgico destes grandes navios que habitam os mares do mundo: enormes contêineres de vários desejos produzidos pelo capitalismo contemporâneo. Gastos pelo tempo e pelo clima, estes gigantes do comércio feito pelo mar detém o poder de gestão sobre nossos desejos por todo tipo de objetos e necessidades. Em geral, o mercado material global se desenvolve no que aparentemente é um espaço neutro que conecta os continentes. No entanto, esta neutralidade se revela como a principal via para os comércios, com suas regras e suas sofisticadas técnicas de gestão de bens.
A inquietação denunciada por Andrea Frank é portanto a inquietação financeira, a mesma que durante a onda de globalização determinava a remodelação dos portos das grandes cidades que dão ao mar. Estes grandes barcos irradiam uma beleza multiforme e no entanto, juntos com os portos que servem como pontos de descanso após cada navegação, nos fazem lembrar uma vontade cada vez maior de receber, enviar e consumir.
···
Η γή, παρά αυτό που υποδηλώνει το όνομά της, είναι ένας κόσμος από νερό, με τα τρία τέταρτα της επιφάνειάς της να καλύπτονται από το υγρό στοιχείο. Η θάλασσα που μας χωρίζει από άλλες χώρες, λαούς και πολιτισμούς, παρουσιάζεται στη λογοτεχνία ως ένα «ανήσυχο» μέρος, που εκπροσωπεί το πνεύμα της επιχειρηματικότητας, την επιθυμία για το άγνωστο και το ταξίδι της ανακάλυψης. Όταν σκεφτόμαστε τους ωκεανούς, φανταζόμαστε ένα σώμα από νερό, με απέραντη και άγνωστη επιφάνεια. Ίσως γι αυτό το λόγο η ανησυχία είναι σύμβολο μάταιων προσδοκιών, ελπίδας και ξεριζώματος που σχετίζονται με τα φαινόμενα της μετανάστευσης, της εξορίας και της φυγής διαμέσου της θάλασσας.
Για την καλλιτέχνιδα Andrea Frank οι θάλασσες είναι ένα άλλο είδος ανησυχίας. Το έργο του “Ports and Ships” είναι ένα φωτογραφίκό Project που καταγράφει την παρουσία μεγάλων φορτηγών πλοίων στα σημεία ορισμένων πόλεων του κόσμου, όπως τη Βενετία, το Ρότερνταμ, την Αθήνα, την Μασσαλία, τη Βαρκελώνη, το Μαϊάμι, τη Νέα Υόρκη, τη Σινγκαπούρη, το Λαεμ Τσαμπάνγκ και τη Σαϊγκόν. Το αναλυτικό μάτι του φωτογραφικού φακού εστιάζει στο ποιητικό και νοσταλγικό στοιχείο αυτών των τεράστιων τεράτων που κατοικούν τις θάλασσες του κόσμου, τεράστιες δεξαμενές διαφορετικών επιθυμιών που παράγονται από το σύγχρονο καπιταλισμό. Φθαρμένοι από τον χρόνο και τις καιρικές συνθήκες, αυτοί οι γίγαντες του θαλάσσιου εμπορίου έχουν τη δύναμη να κατευθύνουν τις ανάγκες μας για κάθε είδους αντικείμενα και ανάγκες. Γενικά, το παγκόσμιο εμπόριο εξελίσσεται σε ένα ουδέτερο χώρο που συνδέει τις ηπείρους. Όμως, η ουδετερότητά του αποκαλύπτεται ως ο κύριος δρόμος για το εμπόριο, με τους κανόνες και τις πολύπλοκες ανάγκες για διαχείριση αγαθών.
Η ανησυχία που εκφράζει η Andrea Frank είναι λοιπόν η ανησυχία για το χρήμα, το οποίο, κατά το κύμα της παγκοσμιοποίησης του 20ού αιώνα έχει οδηγήσει στην επαναδιάταξη των λιμανιών των μεγάλων πόλεων που ανοίγουν στη θάλασσα. Αυτά τα μεγάλα πλοία αποπνέουν μια πολυδιάστατη ομορφιά, και την ίδια στιγμή, μαζί με τα λιμάνια που παρέχουν ένα διάλειμμα από την πλοήγηση, μας θυμίζουν την ακόρεστη και ολοένα αυξανόμενη όρεξη να λαμβάνουμε, να στέλνουμε και να καταναλώνουμε.