José Antonio Lacerda "Green Cloud Factory" [2011, JUL]

Body: 

Text by: Lucila Vilela

Green Cloud Factory

There was a time when industry formed part of the urban space and people coexisted peacefully with the presence of smoke. Then the factories were moved away from the centers and the old chimneys became obsolete; they remained abandoned and almost inconspicuous.

In Zé Lacerda’s intervention, these chimneys are reactivated and the smoke fills the sky. Sfumato in the vertical line of the landscape, launched in the contradiction of color: green.

Motionless and obsolete, chimneys find, in their neglect, a stillness of time, features of a captured story. They are, in the artist's words, "a giant phallic skeleton." And today, through an artistic action, displaced from their role, they find a place again. Locked and closed, they are now destroyed to expel time. The green that intercepts this process is opposed to the usual gray of the smoke, raising the gesture to a symbolic level. In the white clouds of the sky, the green smoke is mixed. Zé Lacerda says: "I want to pay homage to smoke! This type of visible air, with its faint spirals that go up and make capricious circles in space".

The interventions took place in 2010 in the cities of Florianópolis, Criciuma and Joinville (Brazil).


...............................................................

Fábrica de Nubes Verdes

Hubo un tiempo en que la industria formaba parte del espacio urbano y las personas convivían pacíficamente con la presencia del humo. Después, las fábricas fueron apartadas de los centros y las viejas chimeneas quedaron en desuso, abandonadas y casi discretas.

En la intervención de Zé Lacerda, esas chimeneas son reactivadas y el humo invade el cielo. Sfumato en la vertical del paisaje, lanzado en la contradicción del color: verde.

Inmóviles y obsoletas, las chimeneas encuentran, en su desamparo, un reposo del tiempo, rasgos de una historia apresada. Son, en palabras del artista: “un gigantesco esqueleto fálico.” Y hoy, a través de una acción artística, desplazadas de su función, retoman un lugar. Trabadas y cerradas, son ahora destrozadas para expulsar el tiempo. El verde que intercepta ese proceso se opone al gris habitual

del humo, elevando el gesto a una dimensión simbólica. En las nubes blancas del cielo, se mezcla el humo verde. Zé Lacerda dice: “Quiero homenajear al humo! Ese tipo de aire visible, con sus tenues volutas que suben y dan vueltas caprichosamente en el espacio.”

Las intervenciones fueron realizadas en 2010, en las ciudades de Florianópolis, Criciúma y Joinvile (Brasil).

...............................................................

Fábrica de nuvens verdes

Houve um tempo em que a indústria fazia parte do espaço urbano e as pessoas conviviam pacificamente com a presença da fumaça. Logo, as indústrias foram para longe dos centros e as velhas chaminés ficaram sem uso, abandonadas e quase discretas.

Na intervenção de Zé Lacerda, essas chaminés são reativadas e a fumaça invade o céu. Sfumato na vertical paisagem, lançado na contradição da cor: verde.

Imóveis e obsoletas, as chaminés encontram, em seu desamparo, um repouso do tempo, rasgos de uma história apressada. São, nas palavras do artista: “um gigantesco esqueleto fálico.” E hoje, através de uma ação artística, deslocadas de sua função, retomam um lugar. Emperradas e trancadas, são agora arrombadas para expulsar o tempo. O verde que intercepta esse processo se opõe ao cinza habitual da fumaça, elevando o gesto a uma dimensão simbólica. Nas nuvens brancas do céu, se mistura a fumaça verde. Zé Lacerda assim diz: “Quero homenagear a fumaça! Esse tipo de ar visível, com suas tênues volutas que sobem e se torcem caprichosamente no espaço.”

As intervenções foram realizadas em 2010, nas cidades de Florianópolis, Criciúma e Joinvile (Brasil).

...............................................................

Εργοστάσιο Πράσινων Συννέφων

Κάποτε η βιομηχανία αποτελούσε κομμάτι του αστικού χώρου και οι άνθρωποι συνυπήρχαν ειρηνικά με την παρουσία του καπνού. Κατόπιν οι εργοστασιακές μονάδες απομακρύνθηκαν από το κέντρο και οι παλιές καμινάδες έπεσαν σε αχρηστία, εγκατελειμμένες και σχεδόν αφανείς.

Στην παρέμβαση του Zé Lacerda αυτές οι καμινάδες ξαναμπαίνουν σε λειτουργία και ο καπνός γεμίζει τον ουρανό. Σφουμάτο στην κάθετη γραμμή του τοπίου, που εκτοξεύεται στην αντίθεση του χρώματος: πράσινο.

Ακίνητες και απαρχαιωμένες, οι καμινάδες βρίσκουν μέσα στην εγκατάλειψή τους μια στιγμή που πάγωσε στο χρόνο, χαρακτηριστικά μιας αιχμάλωτης ιστορίας. Είναι, όπως λέει ο καλλιτέχνης «ένας τεράστιος φαλλικός σκελετός». Και σήμερα, μέσα από μια καλλιτεχνική δράση, αποκομμένες από το ρόλο τους, βρίσκουν και πάλι λόγο ύπαρξης. Κλειδωμένα και κλειστά, τα εργοστάσια καταστρέφονται για να διώξουν μακριά το χρόνο. Το πράσινο που τέμνει αυτή τη διαδικασία αντιτίθεται στο συνηθισμένο γκρι του καπνού, ανάγοντας τη χειρονομία σε συμβολικό επίπεδο. Στα λευκά σύννεφα του ουρανού, μπλέκεται ο πράσινος καπνός. Ο Zé Lacerda λέει: «Ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής στον καπνό! Αυτό το είδος ορατού αέρα, με τις ανεπαίσθητες σπείρες που ανεβαίνουν ψηλά και χαράζουν ιδιόρρυθμους κύκλους στο χώρο».

Οι παρεμβάσεις έλαβαν χώρο το 2010 στη Florianopolis, την Criciuma και την Joinville (Βραζιλία).


...............................................................

Fabbrica di nubi verdi

C’era un tempo in cui l’industria formava parte dello spazio e le persone convivevano pacificamente alla presenza del fumo. Dopo, le fabbriche furono allontanate dai centri e le vecchie ciminiere rimasero inutilizzate, abbandonate, quasi discrete.

Nell’intervento di Zé Lacerda le ciminiere sono riattivate e il fumo invade il cielo. Sfumato nella verticale del paesaggio, lanciato nella contraddizione del colore: verde.

Immobili e obsolete, le ciminiere incontrano nel loro stato d’abbandono un riposo fatto di tempo, tracce di una storia arrestata. L’artista sostiene che esse siano “un gigantesco scheletro fallico”. Oggi, attraverso un’azione artistica sono modificate nella loro funzione per riappropriarsi di un luogo. Lavorate e chiuse, adesso sono distrutte per espellere il tempo. Il verde che intercetta questo processo si oppone al solito grigio del fumo, elevando il gesto a una dimensione simbolica. Nelle bianche nubi del cielo si rimesta il verde fumo. Zé Lacerda afferma: “Voglio rendere omaggio al fumo! Questo tipo d’aria visibile, con le sue sottili spirali che salgono e disegnano capricciosamente lo spazio”.

Gli interventi di Zé Lacerda si realizzarono nel 2010 nelle città di Florianópolis, Criciúma e Joinvile (Brasile).