Antoni Muntadas "On Translation: I Giardini" [2009, OCT]

Body: 

Text by: Modesta Di Paola

Images: Courtesy of Antoni Muntadas

Interchanging and interpreting information, transcribing and translating messages, rewriting and recreating locations, with the purpose of activating the perception of the public: these are the elements that compose the conceptual fan of the work that represented Spain in the Venice Biennale of 2005 On Translation: I Giardini by Antoni Muntadas.

The space of I Giardini di Castello, which since 1897 is the main venue of the Venice Biennale, in the course of time has adapted itself to its status of an international place of encounter among nations and artists of the world. Starting with the chronological and spatial premises, Antoni Muntadas has critically analyzed the transformations of the Giardini throughout time, from a public space of the Napoleonic period to a space of entertainment and show.

On Translation: I giardini was presented as a container of neutral and at the same time complex surroundings, where the history of the Biennale, archive documents of the city, political and economical information about the national pavilions, interviews of artists and numerous conceptual elements intersected. Consisting of an accumulation of fragments from different social and cultural contexts that act in the same urban environment, the work follows the same line of interpretation and translation that began in the 80s with the On Translation series . Some of the works of this series have been readapted in order to be contextualized within the space of the Giardini.

On Translation: Attenzione: la percezione richiede impegno (2005) was the leitmotiv in the facade of the Spanish Pavilion, employed by Muntadas to inform about the value of perception and the participation of the visitors in the happenings of our contemporaneity.

The inner part of the Pavilion proposed a double route with a central room and a side hall that connected various rooms dedicated to On Translation: The Internet Project (1997), On Translation: El Aplauso (1999), On Translation: The Interview (2002), On translation: On view, 2004, On Translation: La mesa de Negociación II (1998-2005).

The general composition of the central space, with its rows of benches, litter bins, monitors and advertising light boxes transformed space into a hybrid lobby, just like the standard globalized environments do: airports, information offices, real estate agencies, waiting rooms. The photographs in the light boxes show people waiting on line, queuing up in all kinds of places. In the central part there was the installation of a kiosk with old photos from the national pavilions located in the Giardini. In the rear part of the kiosk there was a list of the countries who don't participate in the Venice Biennale.

The complexity of On Translation: I Giardini consists in its presentation as a prodigious channel of production of very different visual and textual languages; an important part of these stresses the relation between the public space and its transformation into a spectacle, the images and the words, the stories and time. The uniting thread is the translation as a mechanism that activates perception and implies an effort to interpret cultures. Something that reminds us of George Steiner's statement that the existence of art and literature, reality and sensed and lived history in the bosom of communities depends from a constant process of translation (Steiner, G., Después de Babel, 2001).

As revealed by On Translation: I Giardini, in the global world, the term culture, along with interculturality, intensifies this process of cultural translation, guaranteeing a space of mobility that interconnects the visual object and the context that surrounds it, and often reveals the complicities between power, economy, conventions and images.

Intercambiar e interpretar informaciones, transcribir y traducir mensajes, reescribir y recrear situaciones, con el propósito de activar la percepción del público, son los elementos que componen el abanico conceptual de la obra que ha representado a España en la Bienal de Venecia 2005. On Translation: I Giardini de Antoni Muntadas.

El espacio de I Giardini di Castello, que desde el año 1897 es la sede principal de la Bienal de Venecia, con el tiempo se ha adaptado a su estatuto de lugar internacional y de encuentro entre naciones y artistas del mundo. A partir de las premisas cronológicas y espaciales, Antoni Muntadas ha analizado críticamente las trasformaciones de los Giardini a lo largo del tiempo, desde espacio público de origen napoleónico a espacio de entretenimiento y espectáculo.

On Translation: I giardini se presentaba como un contenedor de ambientes neutrales y complejos al mismo tiempo, en los que se entrecruzaban la historia de la Bienal, documentos de archivos de la ciudad, informaciones políticas y económicas sobre los pabellones nacionales, entrevistas de artistas y numerosos elementos conceptuales. La obra, por configurarse como una acumulación de fragmentos de los diferentes contextos sociales y culturales que actúan en un mismo ámbito urbano sigue la misma línea de interpretación y traducción empezada en los años ochenta con la serie On Translation. Algunas de las obras de esta serie han sido readaptadas para contextualizarse en el espacio de los Giardini.

On Translation: Attenzione: la percezione richiede impegno (2005) se presentaba como leitmotiv en la fachada del pabellón dedicado a España, con lo que Muntadas avisaba sobre el valor de la percepción y la participación de los visitantes en los acontecimientos de nuestra contemporaneidad.

El ambiente interno del pabellón proponía un doble recorrido con una sala central y un pasillo lateral en las que se abrían galerías diferentes dedicadas a On Translation: The Internet Project (1997), On Translation: El Aplauso (1999), On Translation: The Interview (2002), On translation: On view, 2004, On Translation: La mesa de Negociación II (1998-2005).

La composición general del espacio central, con sus hileras de bancos, papeleras, monitores y cajas de publicidad lumínicas trasformaban el espacio en un vestíbulo híbrido, tal y como hacen los ambientes estándar globalizados: aeropuertos, oficinas de información, agencias inmobiliarias, salas de espera. Las fotografías en cajas de luz colgadas en las paredes mostraban personas en waiting on line haciendo colas en todo tipo de lugares. En la parte central se había instalado un quiosco en el que aparecían fotografías antiguas de los pabellones nacionales presentes en los Giardini. En la parte trasera del quiosco se asomaban los nombres de los países que no participan en la Bienal de Venecia.

La complejidad de On Translation: I Giardini consiste en presentarse como un prodigioso canal de producción de lenguajes visuales y textuales muy diferentes en las que parte importante destaca la relación entre el espacio público y su espectacularización, las imágenes y las palabras, las historias y el tiempo. El hilo conductor es la traducción entendida como mecanismo que activa la percepción y que implica un empeño en la interpretación de las culturas. Lo que nos recuerda a George Steiner cuando afirmaba que la existencia del arte y de la literatura, la realidad de la historia sentida y vivida en el seno de las comunidades, dependen de un proceso continuo de traducción (Steiner, G., Después de Babel, 2001).

Como revela On Translation: I Giardini, en el mundo global, el término cultura, junto con el de interculturalidad, intensifica este proceso de traducción cultural, garantizando un espacio de movilidad que interconecte el objeto visual y el contexto que lo rodea, y desvelando a menudo las complicidades entre el poder, la economía, las convenciones y las imágenes.

Intercambiare e interpretare informazioni, trascrivere e tradurre messaggi, riscrivere e ricreare situazioni con l'intenzione di attivare la percezione del pubblico, sono gli elementi che compongono il ventaglio concettuale dell'opera che ha rappresentato la Spagna alla Biennale di Venezia 2005: On Translation: I Giardini di Antoni Muntadas. Lo spazio dei Giardini di Castello, che dal 1897 é la sede principale della Biennale di Venezia, col tempo si é adattato al suo status di luogo d'incontro tra nazioni e artisti del mondo. A partire da premesse cronologiche e spaziali, Antoni Muntadas ha analizzato criticamente la trasformazione che i Giardini hanno subito nel tempo: da spazio publico di origine napoleonica a spazio ludico e di spettacolo.

On Translation: I giardini si componeva di ambianti neutrali ma complessi, nella quale si intrecciavano la storia della Biennale con documenti d'archivio, informazioni politiche ed economiche concernenti i padiglioni nazionali, interviste ad artisti e numerosi elementi concettuali e strutturali. L'opera, nel suo configurarsi come un cumulo di frammenti sociali e culturali raccolti dal tessuto urbano, segue la stessa linea concettuale che vede la traduzione e l'interpretazione dei contesti come gli elementi principali che compongono la lunga serie On Translation, iniziata nel 1995. Alcuni lavori artistici della serie sono stati riadattati e ricontestualizzati nello spazio dei Giardini. L'opera On Translation: Attenzione: la percezione richiede impegno (2005), installata sulla facciata del padiglione, si presentava come il leit motiv con cui Muntadas avvertiva il pubblico del valore della percezione e dell'impegno necessario per partecipare agli avvenimenti della nostra contemporaneitá.

Nella parte interna del padiglione, che proponeva un doppio percorso con una sala centrale e un corridoio laterale, si mostravano anche gli altri lavori della serie On Translation: The Internet Project (1997), On Translation: El Aplauso (1999), On Translation: The Interview (2002), On translation: On view, 2004, On Translation: La mesa de Negociación II (1998-2005). La composizione generale della sala centrale, con i suoi sedili, televisori, pannelli pubblicitari, trasformava lo spazio in un vestibolo ibrido, tipico degli ambienti standard della globalizzazione come gli aeroporti, gli uffici d'informazione, le agenzie immobiliari, sale d'attesa. Le fotografie appese alle pareti mostravano persone in waiting on line e in diversi luoghi. Nella parte centrale era stato installato un chiosco sulla quale apparivano fotografie antiche dei diversi padiglioni nazionali presenti nei Giardini. Nella parte posteriore del chiosco si elencavano i nomi dei paesi non invitati alla Biennale di Venezia.

La complessitá dell'opera On Translation: I Giardini consiste nel presentarsi come un prodigioso canale di produzione di linguaggi visuali e testuali, nella quale si evidenzia la relazione tra lo spazio pubblico e la sua spettacolarizzazione, le immagini e le parole, le storie e il tempo. Il filo conduttore é la traduzione, intesa come quel meccanismo che attiva la percezione delle culture e l'impegno per interpretarle. La traduzione cosí intesa ci ricorda George Steiner quando affermava che l‘esistenza dell'arte e della letteratura, la realtá della storia sentita e vissuta, nel seno di una comunita, dipendono da un processo continuo di traduzione (Steiner, G., Después de Babel, 2001).

Come rivela On Translation: I Giardini, nel mondo globalizzato, il termine cultura e interculturalitá intensificano questo processo di traduzione, generando uno spazio mobile in cui l'oggetto visuale e il contesto che lo circonda svelano le complicitá tra potere, economia, convenzioni ed immagini.

Intercambiar e interpretar informações, transcrever e traduzir mensagens, reescrever e recrear situações, com o propósito de ativar a percepção do público, são os elementos que compõem o leque conceitual da obra que representou a Espanha na Bienal de Veneza 2005. On Translation: I Giardini, de Antoni Muntadas.

O espaço I Giardini di Castello, que desde o ano 1897 é a sede principal da Bienal de Veneza, com o tempo se adaptou ao estatuto de lugar internacional e de encontro entre nações e artistas do mundo. A partir das premissas cronológicas e espaciais, Antoni Muntadas tem analisado criticamente as transformações dos Giardini ao longo do tempo, desde o espaço público de origem napoleônica até o espaço de entretenimento e espetáculo.

On Translation: I Giardini se apresentava como um aglutinador de ambientes neutros e complexos ao mesmo tempo, onde se entrecruzavam a história da Bienal, documentos de arquivos da cidade, informações políticas e econômicas sobre os pavilhões nacionais, entrevistas de artistas e diversos elementos conceituais. A obra, por configurar-se como uma acumulação de fragmentos dos diferentes contextos sociais e culturais que atuam num mesmo âmbito urbano, segue com a mesma linha de interpretação e tradução iniciada nos anos oitenta com a série On Translation. Algumas obras desta série tem sido readaptadas ao contexto do espaço Giardini.

On Translation: "Attenzione: la percezione richiede impegno" (2005) se apresentava como um leit motiv na fachada do edifício do pavilhão dedicado a Espanha, onde Muntadas advertia sobre o valor da percepção e participação dos visitantes aos acontecimentos de nossa contemporaneidade.

O ambiente interno do pavilhão propunha um duplo percurso em una sala central e um corredor lateral onde se abriam seis diferentes galerias: On Translation: The Internet Project (1997), On Translation: La mesa de negociación (1998), On Translation: El Aplauso (1999), On Translation: The Interview (2002), On translation: On view, 2004, On Translation: La mesa de Negotiaciòn II (1998-2005).

A composição geral do espaço central, com fileiras de bancos, papéis, monitores e caixas de publicidade luminosas, transformava o espaço em um vestíbulo híbrido, assim como os ambientes standart globalizados: aeroportos, oficinas de informação, agências imobiliárias, salas de espera. As fotografias em caixas de luz pregadas nas paredes mostravam pessoas em waiting on line fazendo filas em todo tipo de lugares. Na parte central foi instalado um quiosque onde apareciam fotografias antigas dos pavilhões nacionais presentes nos Giardini. E na parte detrás do quiosque se encontravam os nomes dos países que não participam da Bienal de Veneza.

A complexidade de On Translation: I Giardini consiste em um prodigioso canal de produção de linguagens visuais e textuais muito diferentes onde uma parte importante atinge a relação entre espaço público e sua espetacularização, as imagens e as palavras, as histórias e o tempo. O fio condutor é a tradução entendida como mecanismo que ativa a percepção e que implica um empenho na interpretação das culturas. O que nos lembra a George Steiner quando afirmava que a existência da arte e da literatura, a realidade da história sentida e vivida no coração das comunidades dependem de um processo continuo de tradução. (Steiner, G., Después de Babel, 2001).

Como revela On Translation: I Giardini, no mundo global, o termo cultura, junto com o da interculturalidade, intensifica este processo de tradução cultural, garantindo um espaço de mobilidade que interconecta o objeto visual e o contexto que o rodeia, e desvelando as cumplicidades entre o poder, a economia, as convenções e as imagens.

Ανταλλαγή και ερμηνεία πληροφοριών, καταγραφή και μετάφραση μηνυμάτων, επανασυγγραφή και αναδημιουργία τοποθεσιών, με το σκοπό να αφυπνιστεί η αντίληψη του κοινού: αυτά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την νοητική βεντάλια του έργου που εκπροσώπησε την Ισπανία στη Μπιεννάλε της Βενετίας το 2005: On Translation: I Giardini του Antoni Muntadas.

Ο χώρος του I Giardini di Castello, που από το 1897 είναι ο κύριος χώρος της Μπιενάλε της Βενετίας, με το πέρασμα του χρόνου έχει προσαρμοστεί στη θέση του ως διεθνούς χώρου συνάντησης ανάμεσα σε έθνη και καλλιτέχνες του κόσμου. Ξεκινώντας με το κτίριο ως χρόνο και ως χώρο ο Antoni Muntadas ανέλυσε κριτικά τις μεταμορφώσεις των Giardini μέσα στο χρόνο, από τότε που ήταν δημόσιος χώρος κατά τη Ναπολεόντεια περίοδο, ως σήμερα που είναι χώρος διασκέδασης και θεάματος.

Το On Translation: I giardini παρουσιάστηκε ως ένα δοχείο ουδέτερου και συνάμα πολύπλοκου περιβάλλοντος, όπου διασταυρώνονταν η ιστορία της Μπιενάλε, αρχεία της πόλης, πολιτικές και οικονομικές πληροφορίες σχετικές με τα εθνικά περίπτερα, συνεντεύξεις καλλιτεχνών και πολυάριθμα νοητικά στοιχεία. Αποτελούμενο από κομμάτια διαφορετικών συμφραζομένων που δρουν στο ίδιο αστικό περιβάλλον, το έργο ακολουθεί την ίδια γραμμή ερμηνείας και μετάφρασης που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1980 με τη σειρά On Translation. Μερικά από τα έργα αυτής της σειράς έχουν προσαρμοστεί ώστε να ταιριάζουν με τα συμφραζόμενα του χώρου των Giardini.

Το On Translation: Attenzione: la percezione richiede impegno (2005) ήταν το leitmotiv στην πρόσοψη του Ισπανικού Περιπτέρου, με το οποίο ο Muntadas μιλούσε για την αξία της αντίληψης και την συμμετοχή των επισκεπτών στα δρώμενα της σύγχρονης κατάστασης.

Στο εσωτερικό του Περιπτέρου προτείνονταν μια διπλή διαδρομή με ένα κεντρικό χώρο και ένα διάδρομο στα πλάγια που συνέδεε διαφορετικές αίθουσες αφιερωμένες στα έργα On Translation: The Internet Project (1997), On Translation: El Aplauso (1999), On Translation: The Interview (2002), On translation: On view, 2004, On Translation: La mesa de Negociación II (1998-2005).

Η γενική σύνθεση του κεντρικού χώρου, με τις σειρές πάγκων, τους κάδους απορριμάτων, τις οθόνες και τα διαφημιστικά φωτεινά κουτιά μετέτρεπαν το χώρο σε ένα υβριδικό πέρασμα, όπως γίνεται με τους παγκοσμιοποιημένους ομοιογενείς χώρους: αεροδρόμια, γραφεία πληροφοριών, μεσιτικά γραφεία, αίθουσες αναμονής. Οι φωτογραφίες στα φωτεινά κουτιά δείχνουν κόσμο να περιμένει σε ουρά -waiting on line- σε κάθε είδους μέρη. Στο κεντρικό κομμάτι υπήρχε η εγκατάσταση ενός περιπτέρου με παλιές φωτογραφίες από τα εθνικά περίπτερα που βρίσκονται στους Giardini. Στο πίσω μέρος του περιπτέρου αυτού υπήρχε μια λίστα με τις χώρες που δε συμμετέχουν στη Μπιενάλε της Βενετίας.

Η πολυπλοκότητα του On Translation: I Giardini έγκειται στην παρουσίασή του ως ενός μαγικού μέσου παραγωγής πολύ διαφορετικών εικαστικών και λεκτικών γλωσσών· ένα σημαντικό κομμάτι αυτών τονίζει τη σχέση ανάμεσα στο δημόσιο χώρο και την θεαματοποίησή του, τα κείμενα και τις λέξεις, τις ιστορίες και το χρόνο. Ο συνδετικός ιστός είναι η μετάφραση ως μηχανισμός που ενεργοποιεί την αντίληψη και υποδηλώνει μια προσπάθεια να ερμηνευτούν οι πολιτισμοί. Πράγμα που μας θυμίζει την άποψη του George Steiner ότι η ύπαρξη της τέχνης και της λογοτεχνίας, της πραγματικότητας και της ιστορίας όπως την αισθάνονται και τη ζούνε οι κοινότητες εξαρτάται από μια συνεχή διαδικασία μετάφρασης (Steiner, G., Después de Babel, 2001).

Όπως αποκαλύπτεται στο On Translation: I Giardini, μέσα στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, ο όρος πολιτισμός, μαζί με την διαπολιτισμικότητα, εντείνει αυτή τη διαδικασία πολιτισμικής μετάφρασης, εξασφαλίζοντας ένα χώρο κινητικότητας που συνδέει το εικαστικό αντικείμενο και το περιεχόμενο που το περιβάλλει, και συχνά αποκαλύπτει τη συνεργία μεταξύ δύναμης, οικονομίας, συμβάσεων και εικονών.